06/12/2008 : Εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ένοπλο αστυνομικό.
22/12/2008 : Δολοφονική επίθεση με οξύ στην Κωσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.
27/12/2008 : Έναρξη ανηλεών βομβαρδισμών στη λωρίδα της Γάζας που τους ακολούθησε εισβολή με χερσαία στρατεύματα, με αποτέλεσμα 1300 νεκρούς (έως την 19/01/2009).
Δεκέμβριος 2008 : Εν μέσω οικονομικής κρίσης και εξέγερσης, στην Καλαμαριά οι τοπικές αρχές στήνουν πανηγύρια και την ίδια στιγμή με τις επιλογές τους (μετατροπή της ΔΕΤΠΑΚ σε Ανώνυμη Εταιρία), δημόσιοι, ζωτικοί χώροι κινδυνεύουν να αλωθούν από ιδιωτικά κεφάλαια.
--- Ο φόνος του Αλέξανδρου δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ούτε είναι συμπτωματικές οι επαναλαμβανόμενες «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» κατά αλλοδαπών και ημεδαπών. Εμείς οι κάτοικοι της Καλαμαριάς έχουμε φρέσκο ακόμη στις μνήμες μας το θάνατο του Τόνι από καταδίωξη αστυνομικού, τον Αύγουστο του 2007. Το σύστημα όταν εξαντλήσει τις άλλες μορφές πειθάρχησης όσων αγωνίζονται και γενικότερα της κοινωνίας, δε διστάζει ν αποκαλύψει με τον πιο ωμό τρόπο το πραγματικό του πρόσωπο : αυτό του δολοφόνου. Και όσο η τρέχουσα οικονομική κρίση θα βαθαίνει συμπαρασύροντας μαζί της τα πιο ευάλωτα οικονομικά τμήματα του πληθυσμού, που άρα θα έχουν κάθε λόγο να εξεγείρονται, τόσο η αυταρχικές και κατασταλτικές πρακτικές της εκμεταλλευτικής εξουσίας θα εντείνονται. Όσο περισσότερο τα θύματα της οικονομικής κρίσης θα αντιδρούν στις επιπτώσεις που έχουν «τα απαραίτητα μέτρα για την ανάκαμψη της οικονομίας» (βλ. αύξηση φόρων, εντεινόμενη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, ακρίβεια και απολύσεις - ήδη οι επίσημα άνεργοι εκτιμάται ότι μέσα στο 2009 θα φτάσουν τις 500.000!), άλλο τόσο οι κρατούντες θα καταφεύγουν στην ωμή βία, όπως το όργιο καταστολής που ακολούθησε το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 09/01/2009. Δεν είναι δηλαδή απλά η ατιμωρησία και η αποθράσυνση των αστυνομικών οργάνων που ευθύνεται για την κρατική βία. Η κρατική βία είναι το φυσικό συμπλήρωμα της οικονομικής βίας που ασκεί το σύστημα ενάντια στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας: το μη προνομιούχο.
--- Την επίθεση στην Κωνσταντίνα την πραγματοποίησε ομάδα μπράβων της εργοδοσίας. Έστησαν μαφιόζικο καρτέρι έξω από το σπίτι της, της έριξαν οξύ στο πρόσωπο και την υποχρέωσαν να πιει το υπόλοιπο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, εκτός από τις εξωτερικές και οφθαλμικές βλάβες, να υποστεί και πάρα πολύ σημαντικές βλάβες σε εσωτερικά όργανα. Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και κινδυνεύει η ίδια της η ζωή. Η Κωσταντίνα έχει συσσωρευμένα πολλά «κακά» πάνω της: είναι γυναίκα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, εργαζόμενη, συνδικαλίστρια και μετανάστρια. Ήθελε και επέμενε να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για εργατικά δικαιώματα. Τέτοιο θράσος δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Έπρεπε να στοχοποιηθεί και να τιμωρηθεί. Η τρομοκράτηση με λατινοαμερικάνικου τύπου παρακρατικές πρακτικές, ανθρώπων που παλεύουν κι αγωνίζονται για τα αυτονόητα και οι νομικές διώξεις συνδικαλιστών, όπως η μήνυση από προϊστάμενο της WIND εναντίον του Στέφανου Μάλαμα γιατί διαμαρτυρήθηκε όταν είχαν αφαιρεθεί από υποκατάστημα της εταιρίας οι καρέκλες για την ανάπαυση των εργαζομένων, είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Η καπιταλιστική εργοδοσία προκειμένου να πετύχει στις επιχειρήσεις της σιγή νεκροταφείου και μεγιστοποίηση των κερδών της, δε διστάζει να προβεί ούτε σε δολοφονικούς τραμπουκισμούς, ούτε να σύρει στα δικαστήρια ανθρώπους που αγωνίζονται για τα δίκια τους. Αξιοσημείωτη είναι και η κατάντια των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων όπως η ΓΣΕΕ και η σιγή ιχθύος που συνεχίζει να κρατάει για το περιστατικό. Φυσικά, δεν είναι παράξενο. Πάει καιρός που η ΓΣΕΕ είναι παράρτημα των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και ο ρόλος της φτάνει μέχρι τη συνεργασία με τους καπιταλιστές (ΟΚΕ- Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, που στόχο έχει τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και τη συναίνεση από μέρους μας στο να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί. Δηλαδή στο να τα πάρουν όλα οι βιομήχανοι).
--- Όλα όσα συντελέστηκαν στην Γάζα τον προηγούμενο καιρό,ο εγκληματικός βομβαρδισμός και η εισβολή του πανίσχυρου ισραηλινού στρατού στη, αποτελεί συνέχεια της παρατεταμένης πολιτικής εθνοκάθαρσης του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Τα φληναφήματα περί άμυνας στις επιθέσεις της Χαμάς δεν πείθουν πλέον κανένα. Ο πραγματικός στόχος των εγκληματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων είναι η πλήρης καθυπόταξη του Παλαιστινιακού λαού και η ίδρυση ενός μορφώματος πλήρως εξαρτημένου από το Ισραήλ και που κατ’ ευφημισμό θα αποκαλείται «κράτος». Μόνο περί «κράτους» δεν πρόκειται βέβαια, αλλά για ένα πλήρως αποκλεισμένο γκέτο (λωρίδα της Γάζας) και για απομονωμένους θύλακες περικυκλωμένους από ισραηλινές δυνάμεις (δυτική όχθη). Στο έγκλημα παραστέκονται (όπως πάντα) οι ΗΠΑ, διοχετεύοντας το 25% (!) της εξωτερικής τους βοήθειας στο ισραηλινό κράτος, βάζοντας διαρκώς βέτο στα καταδικαστικά για το Ισραήλ ψηφίσματα του ΟΗΕ και εξοπλίζοντας την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Αντίστοιχα η πολυδιαφημιζόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση κρατάει στάση «ίσων» αποστάσεων και παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια. Στην πράξη όμως η στάση των «ίσων» αποστάσεων εξυπηρετεί το Ισραήλ, δηλαδή τον ισχυρό, όπως άλλωστε πάντα αυτό γίνεται με τη στάση ουδετερότητας, που το πολύ-πολύ να εξαντλείται σε φραστικές μομφές και γενικολογίες για την ειρήνη. H αιτία του πολέμου όμως βρίσκεται στον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων καθώς και των διόδων μεταφοράς τους, που στο βωμό τους έχουν δολοφονήσει με άμεσο (πόλεμο) ή έμμεσο (εμπάργκο) τρόπο, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά στο ΙΡΑΚ και στο Αφγανιστάν, που έχει καταδικάσει σε υποσιτισμό τον ήδη εξαθλιωμένο Παλαιστινιακό πληθυσμό της Γάζας και που σύσσωμες οι μεγάλες δυνάμεις βάλθηκαν να συντρίψουν την Παλαιστινιακή αντίσταση και το αίτημα της για επιστροφή στα σύνορα του 1967.
--- Το Remezzo αποτέλεσε για χρόνια σημείο αναφοράς για τον κόσμο της Καλαμαριάς, που απολάμβανε τη συνεύρεση και την κοινή δράση όχι μόνο μέσα από το καφενείο, αλλά και μέσα από ποικίλες δωρεάν δραστηριότητες, όπως ομάδα φωτογραφίας, ζωγραφικής, θεάτρου, μουσικές εκδηλώσεις, φιλοξενία συλλογικοτήτων κλπ. Φυσικά, ένας τέτοιος ζωντανός κοινωνικός χώρος, πέρα από το ότι δεν ήταν επικερδής οικονομικά, ήταν και επικίνδυνος κοινωνικά για τους Άρχοντες του Δήμου, μιας και άρθρωνε μια εναλλακτική πρόταση συλλογικής δράσης απέναντι στον απομονωτισμό και τον ατομισμό. Έτσι, η Δημοτική Αρχή με την υποστήριξη της μείζονος αντιπολίτευσης, πριν από περίπου τρια χρόνια «έκλεισε» το Remezzo και το «άνοιξε ξανά» με όρους κέρδους, κρατώντας το χαρακτήρα του καφέ και ακυρώνοντας τον πολιτιστικό και κοινόχρηστο χαρακτήρα του, μετατρέποντας το ουσιαστικά σε μια ιδιωτική επιχείρηση, όπως άλλωστε γίνεται και με τον τομέα της υγείας και της παιδείας.
Να μη μείνουμε λοιπόν άπραγοι απέναντι στις μορφές πειθάρχησης που θέλει να επιβάλλει το σύστημα σε όσους «δε συμμορφώνονται με τας υποδείξεις». Απέναντι στις σφαίρες, τις επιθέσεις με οξύ, τους πολέμους, τις απειλές, τις ιδιωτικοποιήσεις, προτάσσουμε τη συλλογική δράση των εργαζομένων, της νεολαίας, των ενεργών πολιτών και όλων εκείνων που υφίστανται τις συνέπειες αυτού του απάνθρωπου και βάρβαρου συστήματος:
- Άμεση απελευθέρωση των φυλακισμένων της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 και παύση των διώξεων για τους συληφθέντες.
- Να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα (Για την οικονομική στήριξη της Κωνσταντίνας και της οικογένειας της υπάρχει ο λογαριασμός: Τράπεζα Πειραιώς, 5012-019021-277, DECHEVA ELENA TODOR, KUNEVA KOSTADINA). Να σταματήσουν οι διώξεις σε συνδικαλιστές. Η αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των καπιταλιστών.
- Αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό. Νίκη στην Παλαιστινιακή αντίσταση. Άμεσος τερματισμός του αποκλεισμού της Γάζας.
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση του Remezzo Pallas. Να ξαναγίνει χώρος δραστηριότητας και έκφρασης του κόσμου της Καλαμαριάς.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου