Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Περί της πάσης φύσεως γρίππης


Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα. Οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’αυτό.

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 25 σέντς. Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.

Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο. Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα.

Είναι κάποια χρόνια που εμφανίστηκε η γνωστή πια γρίπη των πουλερικών. Παγκοσμίως οι δημοσιογράφοι μας πλημμύρισαν με πληροφορίες, πανικό, σήματα κινδύνου. Επιδημία, η πιο επικίνδυνη απ’ όλες, μια πανδημία!!! Μιλάγανε μόνο για την τρομακτική αυτή ασθένεια των πουλερικών. Και βέβαια, η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε το θάνατο μόλις 250 ατόμων παγκοσμίως. 250 θάνατοι σε 10 χρόνια, δηλαδή αναλογικά 25 θάνατοι το χρόνο.

Η κοινή γρίπη σκοτώνει 500,000 ανθρώπων το χρόνο παγκοσμίως!!!! Μισό εκατομμύριο έναντι 25. Για ένα λεπτό. Τότε γιατί τόση φασαρία με τη γρίπη των πουλερικών; Γιατί πίσω από αυτά τα κοτόπουλα υπήρχε ένας «κόκορας», ένας κόκορας με μεγάλο λειρί. Η διεθνής φαρμακευτική Roche με το πασίγνωστο Tamiflú της πούλησε εκατομμύρια δόσεων στις Ασιατικές χώρες.

Ακόμα και αν το Tamiflú έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη του πληθυσμού της. Με την γρίπη των πτηνών, η Roche και η Relenza, οι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με αντιγριππικά, κέρδισαν χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια. Πρώτα με τα πουλερικά και τώρα με τα χοιρινά.

Ναι, τώρα ξεκίνησε η ψύχωση της γρίπης των χοίρων. Και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου μιλάνε μόνο γι’αυτό. Και διερωτώμαι: αν πίσω από τα πτηνά υπήρχε ένας «κόκορας», πίσω από τα γουρουνάκια να μην υπάρχει ένα «μεγάλο γουρούνι»; Ας δούμε τι λέει ένας υπεύθυνος των εργαστηρίων της Roche.

ROCHE: Εμάς μας απασχολεί πολύ αυτή η πανδημία, τόσος πόνος, γι’ αυτό δίνουμε στην αγορά το θαυματουργό Tamiflú.
- Και πόσο πωλείται το «θαυματουργό» Tamiflú;
- Λοιπόν, είναι 50 δολάρια το κουτί.
- 50 δολάρια το κουτί με τις κάψουλες;
- Πρέπει να καταλάβετε κυρία ότι τα θαύματα πληρώνονται ακριβά.
- Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αυτές οι εταιρείες βγάζουν μεγάλα κέρδη από τον δικό μας πόνο.

Η εταιρεία Gilead Sciences της Β. Αμερικής έχει την πατέντα του Tamiflú. Ο κύριος μέτοχος αυτής της εταιρείας είναι ο Donald Rumsfeld, γραμματέας αμύνης του George Bush, υπεύθυνο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Οι μέτοχοι των φαρμακευτικών Roche και Relenza τρίβουν τα χέρια τους, είναι ευτυχείς με τις πωλήσεις τους, που για άλλη μια φορά φέρουν εκατομμύρια, του αμφίβολου Tamiflú. Η πραγματική πανδημία είναι η απληστία, τα τεράστια κέρδη αυτών των ιδιοτελών της υγείας.

Δεν αρνούμαστε τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει η κάθε χώρα. Αλλά αν η γρίπη των χοιρινών είναι μια φοβερή πανδημία απ’ ό,τι λένε τα μέσα ενημέρωσης, εάν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ασθένεια, γιατί δεν τη δηλώνει ως παγκόσμιο πρόβλημα της δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευασθούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Να απορρίψει τις πατέντες της Roche και της Relenza και να κάνει διανομή δωρεάν γενικών φαρμάκων σε όλες τις χώρες και ειδικά στις πιο φτωχές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.


Πηγή: Earth Hour Hellas

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

ΟΧΙ στις παρελάσεις

Για πολλούς αποτελεί ερώτημα πώς μπορεί το «ΟΧΙ» στο φασισμό να τιμάται με φασιστικού τύπου εκδηλώσεις. Οι μαθητικές παρελάσεις επινοήθηκαν από το Φρειδερίκο της Πρωσίας, κορυφώθηκαν στη Γερμανία του Χίτλερ, αποτέλεσαν βασικό σύμβολο της δικτατορίας του Μεταξά και επανήλθαν δυναμικά στη χούντα του Παπαδόπουλου. Σε κάθε εθνική επέτειο γίνονται συν τοις άλλοις αφορμή για διαχωρισμούς ανάμεσα στους μαθητές, με γνώμονα παράγοντες όπως οι επιδόσεις, η καταγωγή, ακόμη και το ύψος.

«Η παρέλαση επισκιάζει τον παιδευτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει για το σχολείο ο εορτασμός των εθνικών επετείων», δηλώνει σχετικά -στην Ελευθεροτυπία- o πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας(ΔΟΕ), Δημήτρης Μπράτης. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης(ΟΛΜΕ), Δημήτρης Πεππές, εκτιμά ότι «το εκπαιδευτικό ζητούμενο είναι το πρότυπο το οποίο θα προκύπτει από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης, όπου ένας ολόκληρος λαός αντιστάθηκε στις ιδέες του φασισμού». «Γελοιοποίηση αντί για μέθεξη» είναι ο τίτλος που δίνει για τις επίμαχες εκδηλώσεις ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου(ΕΜΠ), Κωνσταντίνος Μουτζούρης.

Ασφαλώς, κατηγορηματικοί είναι οι Αντιρρησίες Συνείδησης, οι οποίοι διατυπώνουν με σθένος τη θέση τους:

Η ελευθερία της συνείδησης στην Ελλάδα, τρεις δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση, τείνει να μετατραπεί σε ανέκδοτο. Ανέκδοτο αρκετά κακόγουστο, ασφαλώς, για όσους βιώνουν τις συνέπειές του. Πριν λίγες μέρες, μαθητές δύο λυκείων της Θεσσαλονίκης απειλήθηκαν με αποβολή από το σχολείο επειδή αρνήθηκαν για λόγους συνείδησης, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, να πάρουν μέρος στην παρέλαση. Ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν καθημερινά σε όλη τη χώρα.

Την ίδια ώρα, η δυνατότητα εναλλακτικής υπηρεσίας για όσους αρνούνται να υπηρετήσουν το μιλιταρισμό έχει πρακτικά καταργηθεί, καθώς η διορισμένη από το ελληνικό κράτος επιτροπή ελέγχου του φρονήματος των αντιρρησιών, συνεχίζει να απορρίπτει ανενδοίαστα τις αιτήσεις των όλων των αρνητών στράτευσης που επικαλούνται μη θρησκευτικούς λόγους. Κατά συνέπεια, η ελευθερία συνείδησης στην Ελλάδα είναι απαραβίαστη˙ αρκεί να συμφωνεί με την ελληνοχριστιανική παράδοση.

Οι παρελάσεις, δεν είναι μόνο ένα κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά. Είναι ένας αντιδραστικός θεσμός που διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία ρατσιστικά, εθνικιστικά και μισανθρωπικά αισθήματα. Αρκεί να αναλογιστούμε τι σημαίνει να δίνουμε σε μικρά παιδιά πλαστικές σημαίες και να τα βάζουμε να χειροκροτούν την επέλαση των αρμάτων μάχης και των τάνκς ή την ομογενοποιημένη μάζα των ανθρώπων που με όμοια περιβολή και με συντονισμένο βηματισμό, σαν να ήταν ρομπότ, αποτίουν φόρο τιμής σε τί άραγε; Αποτίουν φόρο τιμής στην ιδέα του εθνικισμού. Σαν να μην ακούσαμε ποτέ για τις σφαγές και στα ποτάμια του αίματος που προκάλεσε η ιδέα αυτή στην ανθρώπινη ιστορία. Μήπως θα έπρεπε να αρχίσουν να διδάσκονται τα παιδιά τις ιδέες της συναδέλφωσης των λαών και της εξάλειψης του μιλιταρισμού;

Αυτοί που πρέπει να πάρουν αποβολή πρέπει να είναι αυτοί που αναπαράγουν το εθνικιστικό μίσος, αυτοί που περιφρονούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ρομπότ και σε κρέας για τα κανόνια.


ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ

Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης

[από tvxs]

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Οι εργαζόμενοι της γης οι κολασμένοι - Στο δρόμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι



Απέναντι σε κάθε λογής φασίζουσα και φασιστική πολιτική που προωθεί στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ, καλύπτει δολοφονίες και κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση στο όνομα της δημοκρατίας και της εθνικής οικονομίας και ασφάλειας οφείλουμε να ορθώσουμε ένα τείχος αντίλογου με γνώμονα της αξιοπρέπεια, την ισότητα και την αλληλεγγύη.

Είναι σημαντικό να αφήσουμε για λίγο στην άκρη την ανθρωποκεντρική προπαγάνδα υπέρ των μεταναστών με βάση συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Γεγονός είναι ότι αυτά καταπατώνται καθημερινά από κυβερνητικούς και παρακρατικούς είτε όσον αφορά ημεδαπούς είτε αλλοδαπούς. Ζητούμενο είναι να μην απομονώνονται οι μετανάστες ως ανεξάρτητη κοινωνική ομάδα και οι αγώνες για μια καινούρια μεταναστευτική πολιτική να πλαισιωθούν από τη γενικότερη πάλη των τάξεων, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Ο καθορισμός με βάση την εθνική ταυτότητα μπορεί μόνο να εντείνει το ρατσισμό και την απομόνωση. Αντίθετα, ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπου ως καταπιεσμένου, εξεγερμένου, εργάτη είναι αυτό που μπορεί να μας ενώσει και να γεννήσει κινήματα ικανά να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Τα μόνα που μας χωρίζουν άλλωστε είναι τα σύνορα και οι σημαίες.

Ως πηγή του κακού, συνυπεύθυνοι είναι ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός, ο ένας ως φυσική απόρροια του άλλου. Κάπως έτσι δημιουργείται το σύγχρονο προλεταριάτο και σε πολλές περιπτώσεις δουλεμπόριο, αναγκασμένο να μεταφέρεται από χώρα σε χώρα προκειμένου να επιβιώσει και ως εκ τούτου να δουλέψει υπό οποιουσδήποτε όρους, της στιγμή που το κεφάλαιο συσωρεύεται σε ολοένα και λιγότερα άτομα. Άτομα τα οποία βγαίνουν αλώβητα από κάθε πόλεμο και κάθε κρίση, ενώ οι εργαζόμενοι μένουν να αναλώνονται σε ένα αλληλοσπαραγμό για μια θέση εργασία, που τελικά είναι επισφαλής και δεν παρέχει ούτε τα βασικά.

Κι επειδή χρειαζόμαστε και την ενοχή να μας σπρώχνει για να σκεφτούμε, μιας και σχεδόν έχουμε ξεχάσει να το κάνουμε, ας εξετάσουμε και το θέμα του πολιτισμού ή του πολέμου. Πρώτα, λοιπόν, χαιρόμαστε με τον ευρωπαϊκό – δυτικό τρόπο ζωής μας ή «αυνανιζόμαστε» με τον πολιτισμό μας κι έπειτα, αφού με τον πιο χυδαίο τρόπο και τις πιο φωτεινές νέον επιγραφές τον επιβάλουμε σε κάθε γωνία της γης, αρνούμαστε να δεχτούμε αυτούς που πίστεψαν στο όνειρο της καλύτερης ζωής και έρχονται να το πραγματοποιήσουν. Ή αφού έχουν γίνει τόσες στρατιωτικές επιθέσεις της Δύσης προς την Ανατολή κι έχουν υποκινηθεί άλλοι τόσοι εμφύλιοι ή μεταξύ άλλων χωρών πόλεμοι, δεν επιτρέπουμε στα θύματα του πολέμου να ζήσουν και να δουλέψουν στη χώρα μας. Αυτό ως παρένθεση περί υποκρισίας.

Η φράση «οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα» δεν ακούγεται πλέον κλισέ των αριστερών. Ζητούμενο είναι, λοιπόν, να αποκτήσουμε ταξική συνείδηση και με όπλο την αλληλεγγύη να εναντιωθούμε στον πραγματικό εχθρό. Έναν εχθρό που είναι καλά εδραιωμένος και πλουτίζει, ενώ μας χωρίζει και μας παρακολουθεί μέσα από κάμερες.

Β.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Ως που μπορεί να φτάσει η ανοχή μας;



5 ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ
50 ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η λίστα του θανάτου συνεχώς μεγαλώνει
Η δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ήταν η τελευταία σε ένα μακρύ κατάλογο του αίματος.
Πέντε μετανάστες δολοφονήθηκαν από μπάτσους και λιμενικούςτον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα.
Πάνω από πενήντα άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί μόνο την τελευταία δεκαετία: από ''τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις'', ''αδιευκρίνιστες συνθήκες'', ''παθολογικά αίτια'', ''ανεξήγητες αυτοκτονίες'', τη ''δίκαια οργή νοικοκυραίων''.

Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι δολοφονίες λόγω έλειψης μέτρων ασφαλείας σε εργασιακούς χώρους (13 μετανάστες νεκροί μόνο για τα ολυμπιακά έργα).

Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι νεκροί από νάρκες ή πνιγμούς στον Έβρο ή στο Αιγαίο.

Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι νεκροί σε ανταλλαγές πυροβολισμών με αστυνομικούς, παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις οι ''νόμιμες άμυνες'' δεν ήταν παρά εν ψυχρώ εκτελέσεις.

Σε αυτό τον αριθμό περιλαμβάνονται απλά ξεκάθαρες δολοφονίες...

Ο κατάλογος του αίματος

9/10/2009: Πεθαίνει ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ που ξυλοκοπήθηκε μετά από εισβολή 15 μπάτσων σε χαμόσπιτο πακιστανών εργατών, 26 Σεπτέμβρη, στη Νίκαια.

27/7/2009: Πεθαίνει ο κούρδος μετανάστης Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, ο οποίος νοσηλευόταν σε κατάσταση «φυτού», μετά από ξυλοδαρμό του από λιμενικούς στην αποβάθρα του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, στις 3 Απριλίου 2009.

23/3/2009: Πεθαίνει ο 24χρονος Μαζίρ, ο οποίος, την 6η Δεκεμβρίου, είχε βρεθεί αναίσθητος στο χαντάκι του Βοτανικού, μόλις 600 μέτρα από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη και παρέμενε σε κωματώδη κατάσταση στην εντατική.

3/1/2009: Ο Χουσεΐν Ζαχιντούλ, πρόσφυγας από το Μπαγκλαντές χάνει τη ζωή του στο γνωστό ρέμα της Πέτρου Ράλλη.

24/10/2008: Στο ρέμα της Πέτρου Ράλλη βρέθηκε νεκρός ο πακιστανός Μοχάμεντ Ασράφ, έπειτα από βάρβαρη καταδίωξη αστυνομικών στην Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών.

22/2/2008: O σουδανός Abdukarim Yahya Idris δολοφονείται στην περιοχή της Ομόνοιας μετά από ξυλοδαρμό από τρεις αστυνομικούς της άμεσης δράσης.

8/11/2007: Ο Ίλμι Λατές, 45 χρονών και πατέρας 5 παιδιών, εντοπίζεται από μπλόκο συνοριοφυλακής λίγο έξω από το χωριό Λεβαία, πυροβολείται πισώπλατα σχεδόν εξ’ επαφής και πέφτει νεκρός.

8/11/2007: Πακιστανός κρατούμενος των αγροτικών φυλακών Κασσάνδρας βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του. Σε βάρος του εκκρεμούσε δικαστική απόφαση απέλασης.

11/10/2007: Αφγανός κρατούμενος, 27 χρονών, βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του στον Κορυδαλλό.

18/8/2007: Δολοφονείται στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης ο 25χρονος νιγηριανός Τόνυ Ονούοχα.

15/4/2007: Βρίσκεται απαγχονισμένος στο κρατητήριο Τμήμα Νέων Λιοσίων ο 20χρονος Λεωνίδας Καλτσάς, αλβανικής καταγωγής.

28/3/2007: Ο 16χρονος πολωνός Ματιέα Ντομίν, κρατούμενος στις φυλακές Αυλώνας, αυτοκτονεί στο ψυχιατρείο του Κορυδαλλού.

21/11/2006: Ένας μετανάστης από το Μαγκρέμπ νεκρός μετά από κράτηση στο Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας

Οκτώβρης 2006: Οι ελληνικές Αρχές κατηγορούνται ότι έριξαν στη θάλασσα περίπου σαράντα μετανάστες χωρίς χαρτιά, από τους οποίους τούρκοι λιμενικοί περισυνέλεξαν στα ανοιχτά του Καράμπουρουν της Σμύρνης έξι πτώματα και 31 διασωθέντες.

13/2/2006: Πάτρα. Ένας δεκαπεντάχρονος αφγανός πρόσφυγας σοβαρά κακοποιημένος από λιμενικό και ένας εικοσιενάχρονος που συμμετέχει στο επεισόδιο πέφτει νεκρός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

5/2/2006: Νεκρός, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, μετανάστης από το Ιράν στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.

1/1/2006: Ρέθυμνο. Δολοφονείται μέσα στο σπίτι του από παρέα νεαρών Ελλήνων (που νωρίτερα είχε τσακωθεί με άλλη παρέα αλβανών νεαρών) με 17 μαχαιριές στο κεφάλι, το θώρακα, την πλάτη, τα χέρια και τα πόδια ο 18χρονος Έντισον Γιαχάι (ο οποίος, σημειωτέον, δεν είχε καμιά σχέση με το επεισόδιο).

11/4/2005: Λαμία. Νιγηριανός μετανάστης βρέθηκε νεκρός μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Ο δολοφονημένος μετανάστης θάφτηκε χωρίς να γίνει ιατροδικαστική εξέταση.

4/9/2004: Μετά τον αγώνα των εθνικών ομάδων Ελλάδας - Αλβανίας ξεσπά πογκρόμ εναντίων των αλβανών μεταναστών στην Αθήνα, στην Θεσαλονίκη, στη Λάρισα, στο Κιλκίς, στην Ηλεία, στην Καβάλα, στη Ζάκυνθο, στα Ιωάννινα, στην Πάτρα, στην Κέρκυρα, στην Πάρο, στο Ρέθυμνο, στην Καλαμάτα, στο Βόλο, στη Ρόδο ... σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας όπου ζουν αλβανοί μετανάστες. Στη Ζάκυνθο, o 20χρονος αλβανός μετανάστης Γκραμός Παλούσι έπεσε νεκρός από τη μαχαιριά του Παναγιώτη Κλαδή και άλλοι δύο βρίσκονται στο νοσοκομείο.

11/8/2004: Ο Λουάν Μπερντελίμα, 36 ετών, οικονομικός μετανάστης από την Αλβανία, έχασε τη ζωή του επειδή είχε την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο κάποιων εγχώριων νταήδων.

13/3/2004: Πέθανε στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Βύρωνα όπου εκρατείτο για να απελαθεί o τριανταεξάχρονος πολωνός Γιαντέους Κότσεβα.

13/1/2004: O 42χρονος Μοχάμετ Χαμούτ από τη Συρία πεθαίνει από “παθολογικά αίτια” ενώ κρατούνταν από την Αστυνομία Ρεθύμνου, με εμφανή τα σημάδια κακοποίησης σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση.

23/09/2003: Θανάσιμος πυροβολισμός του 18χρονου αλβανού Βούλνετ Μπίτιτσι 18 ετών από συνοριοφύλακες στην Κρυσταλλοπηγή.

2/11/2002: Θανάσιμος πυροβολισμός κατά αλβανού 32 ετών από συνοριοφύλακες στην Καστοριά.

1/12/2001: Συνοριοφύλακες πυροβολούν εναντίον δύο νεαρών αλβανών σε παραμεθόριο χωριό της Θεσπρωτίας, ο ένας πέφτει νεκρός.

21/11/2001: Ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος δολοφονεί στην πλατεία Αμερικής τον 20χρονο Gentjan Celniku, μετανάστη από την Αλβανία.

29/4/2001: Αυτοκτόνησε στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος της Κω ο 38χρονος πολωνός μετανάστης Μπουρντάκι Ταβέους. Βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του ενώ είχε συλληφθεί γιατί μπήκε παράνομα στη χώρα και περίμενε -επί μήνες- την απέλασή του.

1/8/2001: Ο τούρκος Ο. Πάζιλ δολοφονείται από λιμενικούς στη θαλάσσια περιοχή της Κω.

4/06/2001: Ο 15χρονος αλβανός Afrim Salla, πυροβολήθηκε και έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω, όταν-όπως ισχυρίστηκε η ΕΛ.ΑΣ.- το όπλο του συνοριοφύλακα εκπυρσοκρότησε τυχαία όταν σκόνταψε.

13/2/2001: Ο 47χρονος ρουμάνος Κονσταντίν Κατούρ πεθαίνει στα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος, παρά το βαρύ τραυματισμό του δεν μεταφέρεται σε νοσοκομείο.

23/11/2000: Εκτελούνται εν ψυχρώ δυο νεαροί αλβανοί (Τσαβαχίρ Κατσάνι, 22 ετών και ο 15χρονος ομοεθνής του, Ριον) από έλληνα οπλοφόρο στο χωριό Γαλάτιστα Χαλκιδικής.

1/11/2000: Ο αλβανός Bledar Qoshku (23 ετών), σκοτώθηκε- όπως ισχυρίστηκε η ΕΛ.ΑΣ.- κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών, αλλά το όπλο που φερόταν να έχει μαζί του δεν βρέθηκε ποτέ.

10/8/2000: 20χρονος αλβανός δολοφονείται από συνοριοφύλακες στην Ιεροπηγή Καστοριάς.

14/6/2000: Συνοριοφύλακες πυροβολούν και σκοτώνουν μετανάστη στον Έβρο.

25/7/2000: 22χρονος μετανάστης δολοφονείται από αξιωματικό του στρατού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

15/6/2000: Ο συνοριακός φρουρός Γ. Πιστόλας σκοτώνει τον 25χρονο πακιστανό Γιοβάλ Μπατζάρ στον οικισμό Μεγάλο Δέρειο Εβρου.

27/4/2000: Ένας ανήλικος αλβανός κρατούμενος δολοφονείται από αστυνομικό, με μια σφαίρα στον τράχηλο, κατά τη διάρκεια εξέγερσης στις Φυλακές Αυλώνας.

25/3/2000 Ο 17χρονος Νίκος Λεωνίδης, πρόσφυγας από τη Γεωργία, δολοφονείται από τον ασφαλίτη Ατματζίδη στη Θεσσαλονίκη.

Στις 21 και 23 Οκτώβρη 1999 ο 23χρονος φύλακας της ΕΡΤ, Π.Καζάκος πυροβολεί αδιακρίτως εναντίον μεταναστών. Σε ότι αφορά τα θύματα, νεκρός ο Κόφι Τόνι από τη Γκάνα, ο 30χρονος αιγύπτιος Σάαντ Αμπντελχαντί αποκτά υψηλή παραπληγία, ενώ ο 25χρονος κούρδος Χιντίρ Σερίφ παραμένει παραπληγικός από την μέση και κάτω. Η κατάσταση των υπολοίπων 4, του κούρδου Ρασούλ Ποσέφ, του πακιστανού Αχμέτ Νασάρ, του νιγηριανού Τίμοτι Αμπντούλ και του Μοχάμεντ Ντατνόν από το Μπαγκλαντές είναι κάπως καλύτερη.

7/4/1999: Αλβανή δολοφονείται από μεθοριακή περίπολο της ΕΛΑΣ στα σύνορα με τη γιουγκοσλάβικη Μακεδονία.

18/3/1999: Στην Καστοριά μεταβατικά αποσπάσματα της αστυνομίας δολοφονούν τον 20χρονο αλβανό Λάντι Πέπα.

13/3/1999: Στην Κοζάνη ο αστυφύλακας Αθανάσιος Καναβάς σκοτώνει τον αλβανό Αρμπέν Βεζί.

Νοέμβριος 1998: Ο Α.Γκουγκούσης σκότωσε τον 20χρονο Αλβανό Α.Χοξολί, επειδή προσπάθησε να του κλέψει ένα άλογο. Κατόπιν μαζί με συγγενείς του επιχείρησε να κρύψει το πτώμα.

23/10/1998: Θεσσαλονίκη. Ο 17χρονος σέρβος μαθητής Mάρκο Mπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε ¨ύποπτος για κλοπή¨.

Οκτώβριος 1998: Πεθαίνει στα κρατητήρια του Mελιγαλά ο πολωνός Σμπόμπεκ Mιέσιτς, καθώς η αστυνομία παρά τη ρητή εντολή της γιατρού αρνήθηκε να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο.

15/6/1998: Στα Mέγαρα δολοφονείται από αστυνομικούς νεαρός άντρας από την Αλβανία.

5/6/1998: Ο 28χρονος Mπόκαρι Mπάχο πέφτει νεκρός από «τα εκφοβιστικά πυρά» μεθοριακής περιπόλου.

Απρίλιος 1998: Δολοφονείται ''για ασήμαντη αφορμή'' ο Nιγηριανός μικροπωλητής Ουσέ Ογκμπουέφι. Ο δολοφόνος του Ε.Κυριόπουλος και οι συνεργοί του αρνούνται πεισματικά να δηλώσουν μεταμέλεια για το έγκλημά τους.


από Clandestina