Ταξικές ανισότητες & το ξεπούλημα του Δήμου
Αρκετός καιρός πέρασε από την εξέγερση του Δεκέμβρη και την απόπειρα δολοφονίας της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα με βιτριόλι (22 Δεκέμβρη 2008). Μια επίθεση που αποσιωπήθηκε εντέχνως από τα Μ.Μ.Ε., σε αντίθεση με την απαγωγή του γνωστού εφοπλιστή που παίχτηκε όλες αυτές τις μέρες με κάθε δακρύβρεχτη λεπτομέρεια. Η κυβέρνηση κι οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να βγει στο προσκήνιο η ιστορία χιλιάδων εργαζόμενων που δουλεύουν χωρίς ένσημα και ασφάλιση, που εργάζονται διπλάσιες ώρες από αυτές που υπογράφουν, που δεν δικαιούνται δώρο Χριστουγέννων και επίδομα αδείας.
Φοβούνται την κοινή δράση και τον αγώνα των ανθρώπων που χωρίς τον κόπο τους και την απλήρωτη εργασία τους δεν θα μπορούν να χτίζουν βίλες και παχιές καταθέσεις στις τράπεζες, ακόμα και σε εποχές βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης. Αυτές οι νέες σχέσεις εργασίας υιοθετούνται τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον στενό και ευρύ δημόσιο τομέα (προγράμματα stage, ελαστικά ωράρια, συμβάσεις έργου, παραγωγικός-μη παραγωγικός χρόνος εργασίας κτλ), από super market μέχρι τοπικά υποκαταστήματα ΙΚΑ και δημοτικές επιχειρήσεις. Στον Δήμο μας για παράδειγμα, οι καθαρίστριες των σχολείων δουλεύουν 8ωρο με μειωμένα ένσημα που δεν αναγνωρίζονται ως βαρέα, και 500€ μισθό.
Με νόμο του κράτους από αρχές του χρόνου όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις πρέπει να μετατραπούν είτε σε επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, είτε σε Α.Ε. Στον Δήμο Καλαμαριάς επιχειρείται η αντικατάστασή τους με Ανώνυμες Εταιρίες, όπως έγινε με το κερδοφόρο γραφείο τελετών, πράγμα που υποθηκεύει την διατήρηση του ελέγχου από τον Δήμο και ανοίγει την κερκόπορτα για το πέρασμα τους σε χέρια ιδιωτών. Έτσι οι δημότες θα πρέπει να πληρώνουν περισσότερο για τις ίδιες υπηρεσίες, οι δε θέσεις των εργαζομένων κρίνονται πλέον επισφαλείς.
Η πίεση για ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας εντείνεται τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την παγκόσμια οικονομική κρίση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας (οι θυσίες που πρέπει ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι να κάνουμε, χωρίς να γίνεται λόγος για το ποιος ευθύνεται για την κρίση). Το μοίρασμα 28 δις ευρώ από την κυβέρνηση στις τράπεζες, χρήματα κλεμμένα από τη φορολογία των πολιτών συνιστά έγκλημα. Αυτά τα χρήματα θα τα πληρώσουμε όλοι μας ξανά και ξανά με το παραπάνω μέσω των τραπεζικών δανείων, και της ανάγκης για συνεχή χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Όπως λέει και ο λαός: “Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει”: Η κυβέρνηση κλέβει από τη μία τσέπη για να τα βάλει στην άλλη. Αναγκάζει τον λαό να πληρώσει τις ζημιές, και δίνει τα κέρδη στους ήδη κατέχοντες. Μάλιστα η κατάσταση θα χειροτερεύει καθώς ξεπουλιέται όλος ο δημόσιος πλούτος της χώρας.
Φυσικά κανένα από τα μέτρα αυτά δεν θα περνούσε χωρίς την ανοχή και τη βοήθεια του υποταγμένου συνδικαλισμού της Γ.Σ.Ε.Ε, που υπογράφει αυξήσεις στα ημερομίσθια αξίας ενός κουλουριού και φροντίζει για διαρκή εργασιακή ειρήνη με τα αφεντικά. Αυτή ήταν και η επιτυχία της Κούνεβα: όντας γυναίκα, εργάτρια, μετανάστρια και συνδικαλίστρια, ξαναέδωσε νόημα στην έννοια του συνδικαλισμού και τη φοβήθηκαν γι' αυτό. Έτσι γνώρισε και τα δύο πρόσωπα της ελληνικής κοινωνίας: Το πρώτο που έχει την εξουσία σήμερα και εκμεταλλεύεται την ζωντανή εργασία, αλλά και το δεύτερο -αυτό του λαού- που από την πρώτη στιγμή έδειξε την αλληλεγγύη του και ζητά την παραδειγματική τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών.
Φοβούνται την κοινή δράση και τον αγώνα των ανθρώπων που χωρίς τον κόπο τους και την απλήρωτη εργασία τους δεν θα μπορούν να χτίζουν βίλες και παχιές καταθέσεις στις τράπεζες, ακόμα και σε εποχές βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης. Αυτές οι νέες σχέσεις εργασίας υιοθετούνται τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον στενό και ευρύ δημόσιο τομέα (προγράμματα stage, ελαστικά ωράρια, συμβάσεις έργου, παραγωγικός-μη παραγωγικός χρόνος εργασίας κτλ), από super market μέχρι τοπικά υποκαταστήματα ΙΚΑ και δημοτικές επιχειρήσεις. Στον Δήμο μας για παράδειγμα, οι καθαρίστριες των σχολείων δουλεύουν 8ωρο με μειωμένα ένσημα που δεν αναγνωρίζονται ως βαρέα, και 500€ μισθό.
Με νόμο του κράτους από αρχές του χρόνου όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις πρέπει να μετατραπούν είτε σε επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, είτε σε Α.Ε. Στον Δήμο Καλαμαριάς επιχειρείται η αντικατάστασή τους με Ανώνυμες Εταιρίες, όπως έγινε με το κερδοφόρο γραφείο τελετών, πράγμα που υποθηκεύει την διατήρηση του ελέγχου από τον Δήμο και ανοίγει την κερκόπορτα για το πέρασμα τους σε χέρια ιδιωτών. Έτσι οι δημότες θα πρέπει να πληρώνουν περισσότερο για τις ίδιες υπηρεσίες, οι δε θέσεις των εργαζομένων κρίνονται πλέον επισφαλείς.
Η πίεση για ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας εντείνεται τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την παγκόσμια οικονομική κρίση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας (οι θυσίες που πρέπει ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι να κάνουμε, χωρίς να γίνεται λόγος για το ποιος ευθύνεται για την κρίση). Το μοίρασμα 28 δις ευρώ από την κυβέρνηση στις τράπεζες, χρήματα κλεμμένα από τη φορολογία των πολιτών συνιστά έγκλημα. Αυτά τα χρήματα θα τα πληρώσουμε όλοι μας ξανά και ξανά με το παραπάνω μέσω των τραπεζικών δανείων, και της ανάγκης για συνεχή χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Όπως λέει και ο λαός: “Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει”: Η κυβέρνηση κλέβει από τη μία τσέπη για να τα βάλει στην άλλη. Αναγκάζει τον λαό να πληρώσει τις ζημιές, και δίνει τα κέρδη στους ήδη κατέχοντες. Μάλιστα η κατάσταση θα χειροτερεύει καθώς ξεπουλιέται όλος ο δημόσιος πλούτος της χώρας.
Φυσικά κανένα από τα μέτρα αυτά δεν θα περνούσε χωρίς την ανοχή και τη βοήθεια του υποταγμένου συνδικαλισμού της Γ.Σ.Ε.Ε, που υπογράφει αυξήσεις στα ημερομίσθια αξίας ενός κουλουριού και φροντίζει για διαρκή εργασιακή ειρήνη με τα αφεντικά. Αυτή ήταν και η επιτυχία της Κούνεβα: όντας γυναίκα, εργάτρια, μετανάστρια και συνδικαλίστρια, ξαναέδωσε νόημα στην έννοια του συνδικαλισμού και τη φοβήθηκαν γι' αυτό. Έτσι γνώρισε και τα δύο πρόσωπα της ελληνικής κοινωνίας: Το πρώτο που έχει την εξουσία σήμερα και εκμεταλλεύεται την ζωντανή εργασία, αλλά και το δεύτερο -αυτό του λαού- που από την πρώτη στιγμή έδειξε την αλληλεγγύη του και ζητά την παραδειγματική τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών.
Με ενωτική δράση, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες μπορούμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Μας θέλουν απομονωμένους, φοβισμένους, κατακερματισμένους. Να μην τους το επιτρέψουμε! Όπως επίσης δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε κανέναν συλληφθέντα της εξέγερσης του Δεκέμβρη στα χέρια της εξουσίας.
Ανοιχτή Συνέλευση Καλαμαριάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου