Για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Ανατύπωση από το blog του Αυτόνομου Σχήματος Φυσικού Α.Π.Θ.:

Για τους δεξιούς και τους σοσια-ληστές κυβερνήτες που έχουν το θράσος να καταθέτουν στεφάνια στο πολυτεχνείο, ενώ είναι αυτοί που εδώ και 35 χρόνια καταστέλλουν ότι αμφισβητησιακό υπάρχει και κινείται…

Για εκείνους που ξεπούλησαν τον αγώνα και τον ίδιο τους τον εαυτό και από αγωνιστές έγιναν υπουργοί και γιάπηδες…

Για τους άλλους που όσο επίμονα προσπαθούν σήμερα να παρουσιάσουν την εξέγερση του πολυτεχνείου ως δική τους, τόσο επίμονα προσπάθησαν να την υπονομεύσουν και να τη σταματήσουν τότε…

Για τους ίδιους, που όσο ένθερμα υπερασπίζονται την λειασμένη από το χρόνο -ακίνδυνη πια- εξέγερση του τότε, τόσο ένθερμα έσπευσαν πριν ένα χρόνο να καταγγείλουν την αιχμηρή εξέγερση του σήμερα…

για τους ψεύτες, τους υποκριτές, τους κάθε λογής εμπόρους του αγώνα…

…για όλους αυτούς έχουμε οργή.

Για εκείνους που βρέθηκαν στο πολυτεχνείο και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να συμμετέχουν στους αγώνες…

Για αυτούς που έπεσαν και πέφτουν μέσα στη φωτιά χωρίς υστεροβουλία…

Για αυτούς που δεν ξεπουλήθηκαν…

Για όσους δεν ξεχνούν…

Για όσους παραμένουν αξιοπρεπείς…

…για όλους αυτούς έχουμε μια θέση στην καρδιά μας.

———————————————

Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από την θάλασσα -αυτά που μ’ άφησαν-

και την πόλη. Την πόλη που την σάπισαν.
Και του φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας «φασίστες!!»
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ’ ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ’ ανοίξω την πόρτα
κι είναι –όχι πως φοβάμαι-
μα να θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην καταβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα, όπως εγώ
-γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως κι εγώ
«έτσι» «αόριστα»
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί
θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ’ όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με τον χαρακτηρισμό –μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.

Κατερίνα Γώγου

12/11/2009

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού (Persona non Grata)