ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ: Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

Όλοι γνωρίζουμε πως η Θεσσαλονίκη είναι η πρωτεύουσα της ανεργίας στην Ελλάδα. Όλοι ξέρουμε πως οι δήμοι θα μπορούσαν να παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση αυτής της μάστιγας, αντιθέτως όμως, κρίνοντας από αυτά που πράττει ο δικός μας δήμος , καταλαβαίνουμε πως στην ουσία εκμεταλλεύονται την ανεργία για την δημιουργία στρατού «ψηφοφόρων σε ομηρία»

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΕΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ;

1-Πολλοί από αυτούς κάνουν αιτήσεις για εργασία στον δήμο. Για λιγοστές θέσεις κατατίθενται χιλιάδες αιτήσεις μειώνοντας έτσι την πιθανότητα πρόσληψης
2-Στην περίπτωση που προσληφθεί κάποιος ως εποχιακός, θα δουλέψει λίγους μήνες και λίγες ώρες, καθιστώντας έτσι τον μισθό του ανίκανο να τον συντηρήσει (πέρα από το γεγονός ότι μετά την απόλυση του θα πρέπει για αρκετούς μήνες να μην εργαστεί πουθενά ώστε να έχει το δικαίωμα να ξανακάνει αίτηση για πρόσληψη στον δήμο)
3-Συνήθως οι εποχιακοί αποτελούν ένα μέσο για «απαλλαγή» από τα καθήκοντα τους, παλιών συγκεκριμένων εργαζομένων που τα έχουν καλά με την διοίκηση του δήμου

Πάμε όμως να δούμε τι συμβαίνει και με τους μόνιμους υπαλλήλους του δήμου.Πρόσφατο είναι το παράδειγμα τιμωρίας των εργαζομένων στην πρώην ΔΕΤΠΑΚ, τους οποίους ο δήμαρχος ενώ θα μπορούσε να μεταφέρει στις δημοτικές υπηρεσίες, άφησε να παραμείνουν σε μια επιχείρηση , την οποία στην ουσία ιδιωτικοποίησε ο ίδιος.
Πέρα από αυτό, αν κάνει κανείς μια βόλτα στους διαδρόμους του δημοτικού συμβουλίου, θα ακούσει τους εκάστοτε συμβούλους της δημοτικής αρχής να συζητάνε ως κάτι φυσιολογικό την ύπαρξη «τιμωρίας» σε μόνιμους εργαζομένους επειδή αντιτάχτηκαν ή διαφώνησαν στις επιλογές ανωτέρων τους (υπάρχουν συγκεκριμένα πόστα στο Δήμο όπου αποτελούν θέσεις «τιμωρίας» για τους εν λόγω εργαζόμενους πχ. μεταθέσεις στο νεκροταφείο κλπ.)

Με αυτόν τον τρόπο η δημοτική αρχή και οι εκάστοτε παρατρεχάμενοί, πετυχαίνουν την συνεχή κοινωνική και πολιτική ομηρία, όχι μόνο των εργαζομένων αλλά και των οικογενειών τους. Έτσι έχουμε μια στρατιά νέων αλλά και μεσηλίκων Καλαμαριωτών, οι οποίοι δουλεύουν για μισθούς πείνας, ελάχιστους μήνες τον χρόνο και φυσικά δεν μπορούν να αντιδράσουν γιατί θα χάσουν ακόμα και αυτή την προσφορά ψευτό-εργασίας. Να μη μιλήσουμε για ολόκληρες στρατιές ανέργων που δε βρίσκουν πρόσβαση για διάφορους λόγους έστω και σ’ αυτήν την ψευτό –εργασία για τη οποία περηφανεύεται χωρίς αιδώ η δημοτική αρχή.
Οι εποχές στην Καλαμαριά όπου οι πολίτες περίμεναν να δουν προκοπή από τον δήμαρχο και τους κομισάριους του έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα καθεστώς κοροϊδίας των βολεμένων αντιδημάρχων και διευθυντών των δημοτικών υπηρεσιών και επιχειρήσεων απέναντι στον φτωχό πολίτη της Καλαμαριάς, ο οποίος ψάχνει για μεροκάματο.
Τις μέρες που έρχονται, εμείς οι πολίτες, αν θέλουμε μια αξιοπρεπή ζωή με σταθερή και μόνιμη εργασία (την οποία άλλωστε δικαιούμαστε) θα πρέπει να αυτοοργανωθούμε μέσα στην Καλαμαριά και να τη διεκδικήσουμε με δικούς μας όρους και προϋποθέσεις και όχι να περιμένουμε το ξεροκόμματο που ίσως και αν θα μας πετάξουν.

ΦΙΛΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ, ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΟΣΑ ΑΛΛΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ.

ANOIXTH ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ